W ramach BEZPIECZEŃSTWA I OBRONNOŚCI zidentyfikowano następujące kluczowe obszary technologiczne:
Obszar bezpieczeństwa i obronności staje się kluczowym obszarem w świetle postępującej globalizacji, migracji ludności, napięć geopolitycznych, a w ostatnim okresie agresji militarnej Rosji na Ukrainę. Wojna rosyjsko-ukraińska wpływa bezpośrednio na bezpieczeństwo Europy Środkowo-Wschodniej, a ponadto – w perspektywie długoterminowej – na przyszłą architekturę bezpieczeństwa świata.
Według zapisów zawartych w Priorytetowych Kierunkach Badań w Resorcie Obrony Narodowej na lata 2017-2026 w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP priorytetowo należy traktować: środki cyberobrony i cyberwalki, w tym w systemy ochrony kryptograficznej i bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni; bezzałogowe systemy uderzeniowe, wsparcia i zabezpieczenia; systemy uzbrojenia do precyzyjnego rażenia z uwzględnieniem wykorzystania technologii satelitarnych; sensory, ze szczególnym uwzględnieniem radiolokacji pasywnej oraz systemów identyfikacji skażeń chemicznych i biologicznych; systemy walki radioelektronicznej, w tym broni energii skierowanej; systemy łączności, ze szczególnym uwzględnieniem radia programowalnego. W Koncepcji Obrony RP jako zakładane priorytety badawczo-rozwojowe wykazano m.in. energię skierowaną, bezpilotowe platformy powietrzne, morskie i lądowe oraz nowoczesne technologie (np. sensory). Zdaniem ekspertów, wojna w Ukrainie zweryfikowała użyteczność niektórych stosowanych rozwiązań i pozwoliła wskazać nowe priorytety, m.in. związane z technologiami zdalnego sterowania pojazdami bojowymi z wykorzystaniem systemów autonomicznych (istotne wobec braków wykwalifikowanej kadry, która jest w stanie zaabsorbować uzbrojenie przekazane z innego kraju), technologiami na styku człowiek-maszyna, systemami cyfrowego zarządzania polem walki, wykorzystywaniem VR i AR do szkolenia żołnierzy.
Wojna w Ukrainie pokazała również zawodność stosowanych systemów łączności satelitarnej opartej na sygnale GALILEO albo na sygnale GPS, które są łatwe do zakłócenia. Dlatego priorytetowe staje się rozwijanie współdziałania różnych systemów nawigacji czy łączności i zastępowanie jednego systemu innym, gdy ten okazuje się zawodny. Poza dalszym rozwijaniem technologii satelitarnych, istotne stają się technologie niezależne od sygnału satelitarnego, np. nawigacja oparta o mapowanie terenu za pomocą sztucznej inteligencji, nawigacja inercyjna, nawigacja kwantowa z zastosowaniem akcelerometrów kwantowych, łączność optyczna.
W Koncepcji Obrony RP wskazuje się na sztuczną inteligencję, która jest tzw. technologią podwójnego wykorzystania (ang. dual-use technology). Zastosowanie AI w wymiarze militarnym jest bardzo rozległe. Tzw. „hyper war” stworzy sytuację, w której sztuczna inteligencja oraz rozwiązania z zakresu uczenia maszynowego staną się kluczowym elementem procesu podejmowania decyzji, zmniejszając znaczenie człowieka. AI to kluczowa technologia również dla szeroko rozumianego rozwoju i koordynacji pracy systemów bezzałogowych (m.in. swarming). Dodatkowo w obszarze bezpieczeństwa kluczowego znaczenia nabierają technologie informacyjno-komunikacyjne związane z przetwarzaniem dużej ilości danych z różnych źródeł (również w wykorzystaniem AI), czy też TIK związane z autonomicznymi systemami wymiany informacji i danych między pojazdami/ systemami (niezbędne do zarządzania ruchem w przestrzeni kosmicznej czy lotniczej satelitów z zastosowaniem algorytmów predykcyjnych i optymalizacyjnych). Oznacza to silne powiązania obszaru bezpieczeństwa i obronności z kluczowymi obszarami technologicznymi w ramach cyfryzacji, takimi jak sztuczna inteligencja, technologie immersyjne i gamingowe, czy cyberbezpieczeństwo.
W kontekście bezpieczeństwa znaczenia nabierają technologie kosmiczne i satelitarne, obejmujące technologie łączności satelitarnej, technologie i systemy przetwarzania i wykorzystania danych satelitarnych (do obserwacji Ziemi, nawigacji satelitarnej, telekomunikacji czy bezpieczeństwa kosmicznego), inżynierię materiałową, czyli wykorzystanie nowych komponentów w trudnych/ ekstremalnych warunkach, innowacyjne napędy rakietowe np. na nadtlenek wodoru i inne obszary związane z kosmicznymi systemami transportowymi (rakietami). Polska ma też m.in. duży potencjał kompetencyjny do wykorzystywania sensorów optycznych, w tym np. do radarowych systemów satelitarnych czy też naziemnych związanych z wyszukiwaniem śmieci kosmicznych. Pojawiają się również możliwości w zakresie eksploatacji kosmosu poprzez wydobycie (górnictwo kosmiczne surowców rzadkich), w świetle podpisania przez Polskę w 2021 roku Porozumienia Artemis. Przedsiębiorczość związana z przestrzenią kosmiczną obejmuje szerokie spektrum działań: od projektowania i budowy elementów misji kosmicznych, przez wdrożenie i utrzymanie infrastruktury stacji naziemnych, po tworzenie aplikacji korzystających z danych satelitarnych, bądź systemów globalnej nawigacji.